Naar mijn idee is een ‘burn-out’ een van de aspecten van een véél groter thema. De epidemie van mensen die ‘opgebrand’ zijn duidt volgens mij op een veel omvangrijkere verschuiving die gaande is.
Liever gezegd, er is een transformatie van het bewustzijn. De manier van zijn (hoe we leven, denken, werken, hulpverlenen enzovoort, maar ook hoe we naar ziekte en gezondheid kijken) maakt een enorme kanteling door. Alles gaat op de schop. Voor ons als individu brengt dat nogal wat chaos, omdat we vaak ons leven geheel hebben afgestemd op dat wat wij (denken te) weten. Chaos lijkt het, omdat het voelt alsof ons levensbeeld rigoureus in elkaar klapt.
Ik spreek uit ervaring. Ik heb van binnen iets ervaren wat amper te beschrijven is.
Op het moment dat ik erin heb berust dat controle niet mogelijk is, heb ik alles kunnen loslaten. Ik heb mijn burn-out kunnen zien als een signaal van een goede vriend. Daarop kan ik vertrouwen. En dat vertrouwen maakt dat ik ‘van bovenaf’ zicht krijg op mijn hele leven, omgeving, toekomst. En ik zie wat daadwerkelijk mijn kwaliteiten zijn. Zo’n overzicht heb ik nooit eerder gehad. In de volksmond wordt dat ‘wakker worden’ genoemd.
Steeds vaker is de term ‘wakker worden’ te horen. Bedoeld wordt het subjectief wakker worden, waarbij een gedeelte van je bewustzijn wordt geactiveerd. ‘Awakening’ (het spirituele ontwaken) is niet altijd een prettige gebeurtenis. Vergelijk het met hardhandig wakker gemaakt worden, terwijl je net lekker diep ligt te slapen. Dat is absoluut niet fijn. Als dit ontwaken van ons ‘bewust zijn’ gebeurt, kan dat een allesbehalve gecontroleerde, charmante of rustgevende uitwerking hebben. En bij dat ontwaken kun je pijn voelen en uitzichtloosheid over je heen voelen komen, zoals je nooit eerder gevoeld hebt. Je weet niet meer waar je het zoeken moet. "Wat de f*^k is er mis met me?" vraag je je dan af.
Terugkijkend geldt voor mij dat niets is wat het geweest is. Alles wat ik heb gedacht staat te wankelen of is niet meer. En mij met mensen verbinden lijkt bijna onmogelijk.
Ik sprong van de ene matrix/werkelijkheid naar de andere. Omdat ik er bij wil horen. En om mij niet zo eenzaam te voelen zoek ik mensen op die een vergelijkbare ervaring hebben gehad. Door te delen wil ik de pijn verzachten
In die fase heb ik iets niet geweten! Namelijk, hoe meer ik mij probeer te identificeren met het leven om mij heen, hoe moeilijker het is om ‘los te komen’ van alle pijn. Dus de pijnen bleven. Dat is veranderd op het moment dat ik heb geleerd mij over te geven, in vertrouwen over te geven aan wat is. Ik doel dan op overgave aan mijn pijn en het allemaal te laten zijn. Zonder te benoemen wat het is. Zonder verwachting naar het leven te kijken. In vertrouwen overgeven dat ik bewust mag ZIJN.
En dan valt alles op zijn plek. Ik heb geen pijnen meer. Ik kan weer oprecht lachen en genieten van het leven. Het kleine kind in mij danst en geniet; het kan het leven nemen met een korreltje zout.
Ik heb een enorm vertrouwen op kunnen bouwen. In het Universum, in al wat is. En uitdrukkingen als ‘alles gebeurt met/om een reden’ hebben nu betekenis in mijn wereld.
Ik kan zeggen dat mijn burn-out mijn grootste vriend is. En door mijn burn-out heb ik een transformatie mogen ervaren. Ik leef het mooiste leven. En ik heb dat - in sneltreinvaart - bereikt door mijn ervaring met PSYCH-K,( maar daarover een andere keer meer.)
Je kunt een burn-out zien als iets vreselijks dat je overkomt, terwijl het eigenlijk een uiting is van je beschermingsmechanisme. Het brengt een opening en ruimte voor iets veel groters. Het probeert je te vertellen dat niet alles wat je wilt, ook is wat je nodig hebt. Probeer vooral te luisteren naar wat je nodig hebt. Omarm en accepteer wat er is. En mocht je toch iemand nodig hebben om je op weg te helpen, neem dan gerust contact met mij op.
Dankbare groet van Clarina
Jouw steun bij het loslaten van spanning/stress en bij het veranderen van jouw denkbeeld/mindset
Reactie plaatsen
Reacties